Film o 1 Dywizji Pancernej wg opowiadania Ks. PRUSZYŃSKIEGO...

Paweł KOMOROWSKI 1971 rok "Gwiazda Wytrwałości"

cyt. za Telemagazyn.pl :

Akcja filmu rozgrywa się w ostatnich dniach listopada 1944 roku. Oficerowie 5 (powinno być 10 - blad autora) pułku strzelców konnych 1 Dywizji Pancernej dowodzonej przez gen. Stanisława MACZKA udają się do Brukseli, gdzie spotykają Joachima LELEWELA. Okazuje się, ze spotkanie odbywa się w rocznicę wybuchu Powstania Listopadowego. Następnego dnia rano oficerowie wracają do koszar i opowiadają o spotkaniu dowódcy. Aby zweryfikować doniesienia kolegów, do Brukseli udaje się oficer prasowy dywizji.

OBSADA:
Władysław Kowalski
jako porucznik, oficer oświatowy
Andrzej Zaorski
jako porucznik Andrzej Zawada
Jerzy Nowak
jako gospodarz oberży
Tadeusz Łomnicki
jako Joachim Lelewel
Jerzy Jogałła
jako żołnierz Sztum
Marian Kociniak
jako rotmistrz Iwanowski
Zdzisław Maklakiewicz
jako kapelan

TWÓRCY:
Andrzej Czałbowski
Scenariusz (wg opowiadania "Gwiazda Wytrwałości" reportera wojennego 1 DPanc i żołnierza 10 PSK - Ksawerego PRUSZYŃSKIEGO)
Paweł Komorowski
Reżyseria
Tadeusz Wiezan
Zdjęcia
Wojciech Kilar
Muzyka

Zdjęcia z filmu: fototeka.pl

Bogdana PORĘBY film o 1 Dywizji Pancernej...

cyt. z Radia znad Wilii:

Bogdan Poręba – endek polskiej kinematografii

Jednym z najbardziej kontrowersyjnych powojennych reżyserów polskich ze względu na swe poglądy Bogdan Poręba urodził się w Wilnie w 1934 roku. Pochodził z rodziny inteligenckiej. Ojciec był wojskowym, a matka nauczycielką.

„Mój ojciec był góralem. Mając 16 lat, wstąpił do Legionów. Podczas I wojny światowej został ciężko ranny. Mimo to pozostał w czynnej służbie do późnych lat 30. W Wilnie był przewodniczącym Związku Inwalidów Wojennych. W maju 1945 r. poprowadził inwalidzki transport do Polski. Matka była nauczycielką, uczyła mnie w domu. Rodzice nie chcieli, żebym trafił do szkoły rosyjskiej, niemieckiej czy litewskiej, gdy Wilno przechodziło z rąk do rąk
- wspominał później reżyser.

W 1955 r. ukończył Wyższą Szkołę Filmową w Łodzi. Zadebiutował w 1956 roku filmem dokumentalnym „Apel poległych”. W filmie fabularnym debiutuje w 1959 r. kiedy na ekranach zjawia się film obyczajowy „Lunatycy”.

W filmie „Daleka jest droga” opowiada historię żołnierzy generała Maczka. Do najbardziej znanych filmów „Poręby” należy „Hubal” opowiadający historię oddziału kawalerii majora Henryka Dobrzańskiego (pseud. Hubal), ostatniej, regularnej jednostki wojsk II Rzeczypospolitej, który nie złożył broni po przegranej kampanii wrześniowej. W 1969 wstąpił do PZPR. Działał w Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, był członkiem Patriotycznego Ruchu Ocalenia Narodowego, współzałożycielem i jednym z ideologów Zjednoczenia Patriotycznego „Grunwald”.

W latach 90. współpracował m.in. z Andrzejem Lepperem, Stanisławem Tymińskim i gen. Tadeuszem Wileckim, starając się powołać Blok Ludowo-Narodowy. Przed wyborami parlamentarnymi w 1993 kierował kampanią wyborczą Samoobrony – Leppera.  Współpracował ze środowiskami nacjonalistycznymi i antyunijnymi.

FILM - :Daleka jest droga"1963 rok :